- U bevindt zich hier:
- Home
- Referentie
- Eveline Cleophas
Ik ben echt heel blij met het Steunpunt. Als er iets is kan ik Marloes altijd bellen
Eveline Cleophas is mantelzorger voor haar Griekse man. Zij woonde met haar gezin in Griekenland toen hij op 16 mei 2014 door een motor werd aangereden. Het gevolg was NAH (niet aangeboren hersenletsel). Hij had negen maanden in coma gelegen.
Verzorgen in het ziekenhuis
Eveline Cleophas is mantelzorger voor haar Griekse man. Zij woonde met haar gezin in Griekenland toen hij op 16 mei 2014 door een motor werd aangereden. Het gevolg was NAH (niet aangeboren hersenletsel). Hij had negen maanden in coma gelegen. In een Grieks ziekenhuis is het de regel dat er 24-7 een familielid aanwezig is om voor de patiënt te zorgen. Ik heb mijn man in het ziekenhuis maanden samen met een van zijn broers verzorgd. De situatie in het ziekenhuis was erbarmelijk. Er zijn verschillende momenten geweest waarvan ik stellig geloof dat hij het niet overleefd had als ik er niet geweest was. Liefde doet in de basis heel veel, ik stond in gevecht en overlevingsmodus voor mijn man en mijn gezin. Na vier maanden heb ik hem naar huis genomen en heb hem daar zelf verzorgd in samenwerking met een fysiotherapeut. Tegen mij werd gezegd dat zijn hersenschade zo ernstig was dat hij nooit meer zou kunnen, zitten, lopen of praten. Toch is hij na negen maanden bijgekomen en is hij gelukkig heel goed hersteld.
Verantwoordelijkheid en zorg voor het gezin
Vanaf het moment van het ongeluk kwam alle zorg en verantwoordelijkheid voor het gezin (ik heb twee zonen die 14 en 11 jaar waren toen het ongeluk gebeurde) op mijn schouders terecht en dat is eigenlijk zo gebleven. En dat is vaak moeilijk geweest. Mijn man is goed gerevalideerd, maar kan niet helemaal zelfstandig leven. Hij is bij Amarant op de dagbesteding voor mensen met een NAH. Door zijn hersenletsel is hij een andere persoon geworden. Elkaar weer opnieuw leren kennen was zowel voor ons als voor hem moeilijk.
Thuis regel ik zaken zoals bijvoorbeeld de financiën en ik zorg voor zijn dagstructuur. Hij heeft moeite met het zelf initiatief nemen om bepaalde dingen te doen. Daar stimuleer ik hem in. Na zoveel jaren doe ik ook automatisch dingen voor hem; ik besef niet eens meer dat ik dat allemaal doe. De man met wie ik trouwde komt nooit meer terug. Samen moet je daar een weg in vinden. Vanuit een intensieve zorg voor hem moest ik gaan uitzoeken hoe ik toch weer als partner naast hem kon staan en niet alleen als mantelzorger. Dat is een heel proces. Gelukkig heeft mijn man zijn humor behouden, en kunnen we samen lachen.
Mantelzorgwaardering
Via het ophalen van een mantelzorgwaardering ben ik in 2017 bij het Steunpunt Mantelzorg terecht gekomen. Daar heb ik Marloes leren kennen. Met haar heb ik verschillende gesprekken gehad. Zij heeft me vaak op momenten dat ik er persoonlijk doorheen zat geholpen. Marloes heeft mij samen met een andere adviseur geholpen om een baan te vinden nadat ik was ontslagen. Na 17 jaar in Griekenland te zijn geweest had ik geen zelfvertrouwen meer over wat ik op de arbeidsmarkt te bieden had.
Ik ben echt heel blij met het Steunpunt. Als er iets is kan ik Marloes altijd bellen. Het is heel fijn dat het niet alleen maar luisteren is maar ook echt helpen. Toen ik zelf borstkanker kreeg besefte ik dat ik ook voor mezelf moest leren zorgen en niet alleen maar voor mijn gezin. Ik was doodmoe en was helemaal op. Marloes heeft ervoor gezorgd dat ik voor drie maanden huishoudelijke hulp kreeg. Juist omdat ik er vaak alleen voor sta is het fijn dat je op iemand kunt terug vallen. Ik heb een boek geschreven over mijn ervaringen als mantelzorger vanaf het moment van het ongeluk. Ik heb Marloes eerst het script laten lezen. Toen zij het goedkeurde heb ik een uitgever gezocht. Het boek heet: ‘Dum Spiro Spero’, ‘Zolang ik adem is er hoop’. Ik hoop er andere lotgenoten mee te inspireren en hoop te geven.
Uiteindelijk heeft mantelzorger zijn me heel erg gevormd tot wie ik nu ben. Het heeft me een beter mens gemaakt.”
